📄 سُستی در مطالعه و راه های مبارزه با آن

سُستی در مطالعه و راه های مبارزه با آن

همیشه اوایل سال تحصیلی تا اولین آزمون آزمایشی، شوق و شور همه ی داوطلبای کنکور فوق العاده زیاد است. اما پس از گذشت چندین ماه نوعی سستی در 90 درصد بچه ها بروز میکند که حتی گاهی اوقات موجب گله ی والدین نیز می شود. عقیده همیشگی ما بر این بوده که تا مشکلی ریشه یابی نشود امکان حل آن وجود ندارد. در این مقاله میخواهیم به بررسی علل سستی در مطالعه بپردازیم:

1-افسردگی:
حالتی کاملا طبیعی است و حتی برای رتبه های برتر کنکور هم اتفاق می افتد، اما خروج هرچه سریعتر از آن مهمترین عامل تعیین کننده است. بسیاری از داوطلبان اواخر آذر و اوایل دی دچار افسردگی می شوند که پیامد آن کم کاری در برنامه روزانه کنکور و یا پایین بودن نمرات امتحانات ترم اول می باشد. فارغ از پایین آمدن راندمان درسی، افسردگی در روند طبیعی زندگی و روحیه و خواب و خوراک دانش آموز هم تاثیر منفی می گذارد که این معضل رو باید هرچه زودتر برطرف کرد که می توان آنرا با چند جلسه مشاوره یا پرداختن به کارهای مورد علاقه رفع و رجوع کرد.
دانش آموزان عزیز، این نکته را فراموش نکنید که اول از همه شما باید حال روحی و اعصاب آرام داشته باشید که مسلما حال جسمانی شما هم در کنار این آرامش خوب خواهد بود، تا بعد بتوانید درس هایتان را خوب و کامل یاد بگیرید و آموخته هایتان را در آزمون ها پیاده سازی کنید.

2-بی برنامگی:
اگر ندانیم چه کاری باید انجام دهیم همواره سردرگم خواهیم بود. سردرگمی طولانی مدت خود به خود موجب سستی در انجام کارها می شود. اینکه در روز هر ساعتی بیدار شویم یا بخوابیم، هر کتاب درسی که دم دستمان بود بخوانیم، بدون زمان بندی و ساعت مشخص مطالعه کنیم، و یا هر کاری که نشون دهنده ی بی نظمی و بی برنامگی ما باشد، مطمینا نتیجه آن سیر نزولی راندمان درسی ما خواهد بود حتی اگر مطالعه داشته باشیم، چون این بی نظمی ممکن است باعث خواندن درس یا مطلب تکراری نیز بشود.
داشتن یک برنامه مدون و منظم برای مطالعه، ساعت مطالعه هر درس و تست زدن، میزان مطالعه و استراحت بین دروس، ساعات بیداری و خواب، و یک برنامه غذایی مناسب می تواند باعث پیشرفت تحصیلی و حفظ روحیه شود.
به طور مثال؛ باید بدانیم برای خواندن درس زیست شناسی چقدر در روز زمان در نظر گرفت و چند ساعت تست زد، و در کنار خواندن زیست شناسی در برنامه درسی همان روز چه درس هایی را خواند که برنامه مفید و متعادلی داشته باشیم که نه سخت و نه خیلی آسان باشد.

3-کمال گرایی:
گاهی برخی از داوطلبان که تازه شروع به مطالعه جدی نیز کرده اند بعد از مدتی به این نتیجه می رسند که راه زیادی تا رسیدن به عالی شدن در پیش دارند، در نتیجه سست می شوند. همواره بخاطر داشته باشید تفکر “همه یا هیچ” می تواند برای شما مخرب باشد. سعی کنید آهسته اما پیوسته حرکت کنید و با انجام چند کار انتظار نتیجه خارق العاده نداشته باشید.
تصور کنید پله اول نردبانی هستید که برای رسیدن به روی بام موفقیت و به هدف رسیدن شماست، شاید نگاه به پله آخر باعث ترس یا سرگیجه ی شما بشود و در دید شما پله های ابتدایی بسیار بی اهمیت باشد ولی قطعا جایگاه خاصی برای رسیدن شما به پله های پایانی دارد و تا از ابتدا و کم شروع نکنید به انتها نخواهید رسید.

4-ضعف اعتماد به نفس:
اگر خودتان را دست کم بگیرید یا حتی کمی خود را قبول نداشته باشید، در وادی کنکور کلاهتان پس معرکه است.
این حقیقت را فراموش نکنید که شما بهترین هستید ولی بهترین نسخه خودتان هستید و باید این باور را در خود بارور سازید و این بهترین را در خود کشف و پرورش دهید، و برای این منظور اولین اقدام حفظ اعتماد به نفس و قوی تر کردن خودباوری است.
“هیچوقت” خودتان را با بقیه مقایسه نکنید، احتمالا نتیجه این قیاس چیزی جز از بین رفتن اعتماد به نفس شما و شکستن در درون خودتان نیست. توانایی های خودتان را بشناسید و با تقویت نقاط قوت و از بین بردن نقاط ضعفتان به خودشناسی و نوعی ایمان به خودتان می رسید که آن زمان رقیب اصلی شما خودتان هستید نه بقیه.

5-ترس:
هنگامی که از شکست و نتیجه نگرفتن واهمه داریم هیچ گاه حرکت قدرتمندی نخواهیم داشت. هرگاه از سرزنش دیگران ترسیدیم یعنی در تحقق بخشیدن به اهدافمون سست شده ایم.
ترس اولین مانع در طی کردن راه پر پیچ و خم رسیدن به رشته ی تحصیلی مورد نظرتان در دانشگاه و قبولی در کنکور است.
دانش آموز رشته تجربی برای قبولی در کنکور تجربی، وقتی هدفش رشته ای مثل دکترا یا پزشکی است باید این را بداند که راه بسیار سختی در پیش خواهد داشت و طبیعی است اول راه بترسد، ولی نکته مهم این است که در نهایت بعد از این ترس چگونه عمل خواهد کرد. اگر ادامه ترس غلبه بر ترس خود و تلاش بیشتر باشد مسلما رسیدن به آرزو تحقق خواهد داشت ولی اگر ادامه این ترس اولیه آمدن ترس هایی بزرگتر و مهیب تر باشد چیزی جز شکست در پی نخواهد داشت.

6-صبور نبودن:
شاعر میگه: “گر صبر کنی ز غوره حلوا سازم”. همانقدر که ادامه یک راه صعب میتونه مثل غوره طعم خوبی نداشته باشه، پایان میتونه مثل حلوا شیرین و دلچسب باشه.
بهترین شیرینی، شیرینی که بعد از گذراندن سختی ها و در پایان راه میچشیم و این را فقط و فقط می توانیم با صبور بودن و ادامه دادن تلاش و کم نیاوردن به دست بیاوریم.

7-سرزنش مداوم خود:
هرگاه بر سر هر مشکل کوچکی خود را به خاطر کم کاری های گذشته تان سرزنش کردید، بدانید یک قدم به سمت سست شدن برداشته اید. پس سعی کنید با یک دکمه کم کاری های گذشته را پاک یا Delete کنید.
گذشته و شکست هایتان را به فراموشی بسپارید و دست از تنبیه خود بردارید و به آینده و جبران مافات فکر کنید که این بهترین راه برای بخشیدن خودتان است. به خود فرصت جبران بدهید و نهایت تلاشتان را بکار بگیرید که بیشتر از یادآوری از دست فرصت ها روی شما تاثیر خواهد داشت.
آینده از آنِ شماست.

8-یکنواختی:
روزمرگی بیش از حد و انجام کارهای روتین بدون هیجان و پشت سر هم، انسان را نه تنها از درس بلکه از تمام زندگی نا امید خواهد کرد. حتما و حتما برنامه داشته باشید و در این برنامه به تنوع درس خواندن و استراحت و گنجاندن تفریح (تا حدی معقول و منطقی) بپردازید.